Jos is het zat. Hij voelde zich the A-team in z’n eentje. De mensen zijn niet snik, iedereen dramt maar over z’n eigen sores. Op tv hoort ie vooral gezanik over integratie van gelovigen, de economie en corona. Op straat en op het net stikt het van de onnozele, jouwende complotdenkers die zich op maat in hebben laten pakken door YouTube. Eigen hachie eerst terwijl de wereld finaal uit balans raakt, allemachtig…alsof we verzekeringspapieren zoeken terwijl ons huis in de hens staat.
Jos twijfelde weleens of hij soms in de maling werd genomen.
Ook de lokale politiek lijkt blind, ze knikken en steken een ferme duim op richting het verder naar de kloten helpen van ons leven op aarde. Als meningloze, volgevreten, afgerichte dummies zonder vijanden, reeds anoniem voordat de dood ze recycled zit dat spul maar te gisten op de poen van het plebs. Jos mist de actie, en het gevoel van urgentie bij zijn soortgenoten.
Onlangs stemde het hele zwikkie, finaal tegen de trend in, zomaar weer in met het gebruik van landbouwgif. Jos kreeg daardoor zin om de christelijke proleten die telkens voorop lopen met dergelijke duivelse praktijken 1 voor 1 op de kop in een weiwaterbak te batsen, gevuld met hun eigen gif.

Krijgen ze dan niks mee? Is het dommigheid, arrogantie of bekrompenheid? Het is zelfs zonder media te voelen en te merken dat de maat vol is. De temperatuur stijgt, de grond raakt uitgeput, monocultuur heerst, we vreten ons moddervet aan lijken vol hormonen en de aarde schreeuwt.

Gelukkig heeft Jos dikke verkering met Bevertje, als Bevertje yin is dan is Jos yang. Ze gonst love & peace en had het vredesteken op beide armen laten tatoeëren toen ze 16 was. Dat straalde ze ook uit, ze was de andere wang; relaxed, hoopvol en transcendent.
Net wat Jos nodig had, een beetje balans. Wanneer het hem te machtig werd dan werd hij hellig en voelde hij de jungle. Als een nietsontziende groene guerrilla kreeg hij dan meer en meer zin in zijn A-team.
Gelukkig was Bevertje daar om hem te temperen met haar positivo gestel, ze was dol op zijn vuur maar kreeg hem telkens weer de redelijkheid in.
Hoelang nog…

Ook Bevertje weet het. De corona gumt dat primaire gevoel niet weg, het stipt het alleen maar harder aan. Ook weet ze dat Nederland een brandhaard is waar een vers virus makkelijk vlam kan vatten doordat we hutje-mutje met mensen en levend voer op een postzegel zitten te fokken.
We jassen er fossiele grondstoffen door alsof het stront is, verwoesten zonder pardon regenwouden en we plastificeren de aarde en haar oceanen. Met intensieve landbouw en veeteelt helpen we onze hele planeet naar de kloten. Bovendien is het niet onze wereld maar andersom. Dat besef heeft Bevertje van kindsbeen af.
Bevertje weet dat er oplossingen zijn en gelooft dat het nog kan, nipt op tijd; dat wel. Ze is een hippie maar liep niet te bellenblazen. De mens is inventief en beseft meer en meer dat het korte termijn denken dit keer niet opgaat. De aarde waarschuwt al zo lang, we moeten gewoon. Bevertje straalt, als één van de laatsten.

Bij Jos ligt dat anders, hij is de verbaasde schreeuwer. Hij is niet bang, naïef, links of rechts, hij kotst gewoon op zijn arrogante soortgenoten. Hij ziet vooral dikke vreetzakken die alleen maar aan bbq-en denken. Hij wilde ze soms het liefst aan het spit rijgen; en dan niet via de makkelijkst weg. Gewoon hopsa, net iets naast de aars erin en dan doorbatsen met die gloeiende staaf om via de nek of de glimmende wangetjes er weer uit te komen, zodat er nog een lekkere appel in die muil past. Beetje draaien, oppassen dat die dikke pens niet te lang naar beneden hangt en lekker rond garen. Pilsie erbij en hopsa! Godver…

Die cda lui, godsgenade wat een hypocriet gedonder, wat heeft religie ook te zoeken in de politiek; helemaal geen reet. In het onderwijs al helemaal niet. Je zou maar in een religieus gezin geboren worden met achterlijke mens-onterende overtuigingen om vervolgens naar een soortgenoten schooltje gestuurd te worden waar je keihard gelijk krijgt. Dan vraag je toch keihard om problemen, dat kun je die kinderen niet eens aanrekenen. Indoctrinatie is zoiets doms. Dat moet gewoon in de grondwet; religieuze overtuiging hoort niet op school of in de politiek. Simpel. Jos schopt al jaren tegen deze logica aan. Dat lukte hem zelfs met een krat bier op.

Hij weet dat de media nooit objectief kunnen zijn, daardoor navigeert hij vanuit zijn onderbuik, zijn intuïtie. Hij las, luisterde en voelde. Hij nam docu’s als ‘Kiss the ground’ en ‘A life on our planet’ met David Attenborough tot zich. Dat hakte er genadeloos hard in, ook al wist ie het allemaal al lang.

Het is geen tijd om te dralen, de tijd van bureaucratisch geklooi en politiek gekwispel is geweest. Ons economische systeem is gegroeid tot een monster dat floreert op ongelijkheid en de rijken alleen maar rijker maakt. Een kapitalistisch orgasme van satan dat de mens en de aarde de verdoemenis in helpt. Jos wil buitensporig graag zijn libido killer zijn, het liefst met zijn blote handen. Voor geld overschrijden de rijken kil alle natuurlijke grenzen, en wij consumeren en knikken achteloos mee. De aarde ontwricht, nog even en we zijn finaal de klos. Voor Jos was het ‘zij of iedereen’

Gelukkig is Bevertje er ook nog, zij gelooft in de goede intentie en slimheid van de mensheid. Ze voelde ook dat die oplossing deze droevige beangstigende tijd eindelijk zou kantelen richting een blije wereld. Jong volk moet verdomme niet opgroeien in mineurstemming, ze moeten blij en zorgeloos leven in een groen paradijs vol liefde en evenwicht. Bevertje heeft zin in deze fijne, groene omslag. Het zal veel voeten in de aarde hebben maar het is onze redding, salvation baby!
Yin en yang, Bevertje wist het al lang.

Jos vecht door, minder bitter maar vol lust. Ook al is hij meer mans dan een gemiddelde Marvel freak, in z’n uppie gaat hij deze strijd nooit winnen. Jos is een rader, een non-conformistisch radertje, een aanjager, een broodnodige schreeuwer. Niet langs de zijlijn maar vol in het veld.
Is hij alleen?
Nee man.
We willen toch allemaal in The A-team.
Jos loves it when a plan comes together.